احادیثی از رسول خدا(ص)
02 بهمن 1393 توسط احمدي
حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) می فرمایند:
- برترین شما،نیکوترین شما از نظر اخلاق است؛ آنان که خود را آماده خدمت کرده و همنشین نوازند؛ با مردم انس می گیرند و مردم با آنان انس می گیرند.
منبع : اصول کافی،ج٢/ص١٠٢، حدیث١۶.
- آفرین بر مردمی که جهاد کوچکتر را به پایان بردند وجهاد اکبر بر عهده ی آنان باقی مانده است. پرسیدند :« ای رسول خدا ! جهاد اکبر کدام است؟» فرمود:«جهاد با نفس.»
منبع : بحارالانوار،ج۶٧/ص۶۵،حدیث ٧
- آن کس که سکوت کند، نجات می یابد.
منبع : کنزالعُمّال،ج٣ /ص٣۵١ ، حدیث۶٨٩٠.
- کسی که غیبت را می شنود، یکی از دو غیبت کننده است.
منبع : مستدرک الوسائل،چاپ رحلی ج ٢ / ص١٠٨.
- ای اباذر! هیچ کس از پرهیزکاران محسوب نمی شود مگر آنکه نفس خود را محاسبه کند، سخت تر از حسابرسی شریک از شریک خود، تا در نتیجه ی این محاسبه بداند که خوردنی ها و نوشیدنی ها و پوشیدنی هایش از کجاست.
آیا از حلال[ بدست آورده] است یا از حرام؟ [سپس فرمود:] ای اباذر! کسی که [به قوانین ومقررات الهی اعتنا نکند و]پروا نداشته باشد که از چه راهی مال کسب می کند، خدا هم باک ندارد از چه راهی او را وارد جهنّم می کند.
منبع : وسائل الشیعه،ج ١١ /ص٣٧٩، حدیث٣.
- بی تردید مخوف ترین چیزی که از آن بر شما بیمناکم،شرک اصغر است. پرسیدند:«ای رسول خدا ! شرک اصغر کدام است؟» فرمود:« ریا. خداوند عزوجل در روز رستاخیز هنگامی که جزای عمل بندگانش را می دهد،[به ریاکاران] می گوید: بروید نزد آنان که برایشان ریا می کردید و ببنید آیا پاداش اعمال خود را نزد آنان می یابید؟»
منبع : عُدّۃ الدّاعی٬ص٢٢٨
- و اما ریا کار چهار نشانه دارد:
1- هنگامی که کسی نزد اوست به عبادت خدا حریص است.
2- در تنهایی تنبل وبی حال است.
3- در همه ی امورش به دنبال ستایش دیگران است.
4- با تمامی توان در نیکوکارکردن ظاهرش می کوشد.
منبع : تحف العقول٬ چاپ جامعه مدرسین٬ ص٢٢
- کسانی که در دنیا مردم را مسخره می کردند[در روز قیامت] دری از بهشت به روی آنان می گشایند و به او می گویند:«بیا! بیا!» او با سختی و ناراحتی به پیش می آید و همین که [نزدیک] می آید، در به روی او بسته می شود. سپس در دیگری به روی او باز می شود وگفته می شود :«بیا! بیا!»[این بار نیز] او با اندوه وسختی حرکت می کند وهمین که [نزدیک] می آید آن در به روی او بسته می شود وهمین طور این کار تکرار میشود تا جایی که در را به روی او می گشایند، می گویند:«بیا! بیا!» و او نمی رود.
منبع : جامع السادات٬ ج٢/ ص٢٩٨.