انتظار ظهور ماه پنهان

امام باقر(ع) درباره شب زنده داري مي فرمايند: «هر کس شب قدر را احيا بدارد، خدوند مهربان گناهان او را مي آمرزد.»
پيامبر اسلام(ص) هم فرمودند: «کسي که شب قدر را به شب زنده داري بگذراند تا شب قدر آينده، عذاب دوزخ ازاو دور گردد.»
امام موسي بن جعفر(ع) نيز در اين باره فرمودند:« کسي که در شب قدر غسل و تا سپيده صبح شب زنده داري کند، گناهانش آمرزيده مي شود.» آنچه مهم است بيداري دل و آگاهي و بصيرتي است که انسان را در محضر فرشتگان آسماني، سزاوار فيض و رحمت مي کند و پاداشِ نيک الهي را به همراه دارد.

زراره از امام صادق(ع) نقل مي کند که از پيامبر  درباره شب قدر سؤال کردند. آن حضرت داخل مسجد شب و در برابر جمعيت طي خطابه اي، بعد از ستايش خداوند، فرمودند: «من نيز به جزئيات آن آگاه نيستم، ولي بدانيد که هرکس ماه رمضان را دريابد و تندرست باشد و روزها را روزه بگيرد و شب ها را به دعا بايستد و مواظب نمازش باشد و به سوي نمازجمعه بشتابد و در اين حال عيد فطر را درک کند، شب قدر را درک خواهد کرد و به پاداش پروردگار نائل مي شود»

بدون شک، بيدار ماندن در شب هاي قدر به تنهايي براي درک اين شب کافي نيست؛ اگرچه در اين سه شب ميليون ها نفر بيدارند و اين شب ها را زنده مي دارند، بايد گفت، تنها عدّه محدودي موفق به درک فيض اين شب عظيم القدر مي شوند. حقيقت اين است که درک شب قدر به اقدام هاي دروني و بيروني بسياري نيازمند است. بايد شخص با عالم معنا ارتباط برقرار کند. يعني بدون هيچ شائبه و با اعتقاد استوار و با پيش آگاهي از ويژگي هاي اين شب شريف و با بهره گيري از مهم ترين وسيله رستگاري و پيروزي؛ يعني ادعيه ملکوتي معصومان(ع) که در اين شب ها وارد شده، دست نياز به جانب خداي بي نياز دراز کند و حاجت بطلبد. سيد بن طاووس(ره) در اقبال مي گويد: «امام سجاد(ع) با فرا رسيدن ماه رمضان، هر روز يک درهم صدقه مي داد و مي فرمود: شايد شب قدر را درک کنم».

لیالی قدر فرصتي است براي بازگشتن به سوي حضرت دوست و توبه کردن از گناهان و پيمودن راه درست. شب قدر، فرصتي است براي زدودن آلودگی های درونی و باطنی.

شب قدر شب  سبک شدن روح از بار معصیت و رهايي از دوزخ است. فرصتي دوباره براي اظهار شرمساري و پشيماني از گذشته ها است.

مبادا اين فرصت را از دست دهيم و در اين شب روحاني، از امور معنوي غافل شويم.

مبادا شب قدر بگذرد و ما همچنان غرق در ناپاکي ها باقي بمانيم و خود را از عمق منجلاب به معراج پاکي و وارستگي نرسانيم. مبادا شبِ نماز و تلاوت بگذرد و ما از برکات اين لحظه هاي شکوهمند و شيرين بي بهره بمانيم.

تهذیب الأحكام عن زرارة و فضیل عن الإمام الباقر علیه‏السلام: «فی رَمَضانَ تُصَلّی ثُمَّ تُفطِرُ ، إلاّ أن تَكونَ مَعَ قَومٍ یَنتَظِرونَ الإِفطارَ، فَإِن كُنتَ مَعَهُم فَلا تُخالِف عَلَیهِم و أفطِر ثُمَّ صَلِّ، و إلاّ فَابدَأ بِالصَّلاةِ.»  قُلتُ: ولِمَ ذلِكَ؟ قالَ: «لِأَنَّهُ قَد حَضَرَكَ فَرضانِ: الإِفطارُ وَالصَّلاةُ، فَابدَأ بِأَفضَلِهِما، و أفضَلُهُمَا الصَّلاةُ.» ثُمَّ قالَ: «تُصَلّی و أنتَ صائِمٌ فَتُكتَبُ صَلاتُكَ تِلكَ فَتُختَمُ بِالصَّومِ، أحَبُّ إلَیَّ.»از امام باقر علیه‏السلام روایت شده است: «در (ماه) رمضان نماز می خوانى و سپس افطار مى‏كنى، مگر آن كه با گروهى باشى كه منتظر افطارند. اگر با آنان بودى، بر خلاف آنان عمل نكن؛ افطار كن و سپس نماز بخوان، وگرنه اوّل، نماز بخوان.» گفتم: براى چه؟   فرمود: «براى آن كه دو واجب برایت پیش آمده است: افطار و نماز. اوّل به آن بپرداز كه برتر است و نماز، برترینِ آن دو است.» سپس فرمود: «نماز می ‏خوانى، در حالى كه روزه‏اى. پس، آن نمازت با روزه به پایان برده مى‏شود. این نزد من، محبوب‏تر است.»(تهذیب الاحکام:198/570/ 4

*قال الإمام الباقر علیه‏السلام: تُقَدِّمُ الصَّلاةَ عَلَى الإِفطارِ، إلاّ أن تَكونَ مَعَ قَومٍ یَبتَدِئونَ بِالإِفطارِ فَلا تُخالِف عَلَیهِم و أفطِر مَعَهُم ؛ براى روزه‏ دار، مستحب است كه اگر توان داشته باشد، . پیش از افطار، نماز بخواند.  ( تهذیب الأحكام: 4/199/575، الإقبال: 1/237، بحارالأنوار: 98/8/2)

*قال الامام الصادق علیه‏السلام: الإِفطارُ عَلَى الماءِ یَغسِلُ الذُّنوبَ مِنَ القَلبِ ؛ افطار با آ ب، آلودگى‏ها را از دل می ‏شوید. ( الكافی: 4/152/3، تهذیب الأحكام: 4/199/572، ثواب الأعمال: 104/1، الإقبال:1/242، الدعوات:79/195)

* قال رسول الله‏ (ص): مَن أفطَرَ عَلى تَمرٍ حَلالٍ، زیدَ فی صَلاتِهِ أربَعُمِئَةِ صَلاةٍ ؛ هر كس با خرماى حلال افطار كند، به پاداش نمازش به اندازه چهارصد نماز افزوده مِی‏ شود. (بحارالانوار:98/12/2  )

منبع:کتاب ماه خدا ،محمدی ری شهری،ج1،ص  288

التماس دعا